بیماری وستیبولار (Vestibular disease) یک علامت بالینی رایج در سگهایی است که اختلال عملکرد عصبی دارند. این بیماری در گربه ها هم وجود دارد.
سیستم وستیبولار (دهلیزی) مسئول حفظ تعادل طبیعی است. سیستم دهلیزی دارای اجزای مرکزی واقع در مغز (واقع در پشت مغز) و اجزای محیطی واقع در گوش داخلی و گوش میانی است.
سنسورهای تعادلی، موقعیت سر را در فضا (زمانی که حیوان در حالت ایستاده، استراحت و یا حرکت است) تشخیص می دهند.
اطلاعات مربوط به موقعیت سر به مغز ارسال میشود. مرکز کنترل تعادل در مغز این اطلاعات را پردازش می کند و پیام هایی را به بقیه بدن می فرستد تا حیوان را موقیعت مناسب نگه دارد.
همچنین پیام ها به عضلات کنترل کننده حرکت چشم ارسال می شوند تا موقعیت چشم را با توجه به موقعیت سر تغییر دهند.
بیماری دهلیزی به اختلال ناگهانی و غیر پیشرونده تعادل اشاره دارد. این بیماری در سگهای مسن بیشتر دیده می شود.
همچنین به عنوان بیماری سگ پیر، سندرم غلت زدن سگ پیر و یا سندرم ایدیوپاتیک سگ سانان نیز نامیده می شود و سندرم دهلیزی ایدیوپاتیک سگ نیز شناخته می شود.
به محض مشاهده علائم، سگ خود را به دامپزشک خود برسانید، زیرا علائم آن با سایر موارد جدی تر مانند عفونت گوش داخلی، سکته مغزی، تومور مغزی یا تشنج مشابه است.
وقتی علت خاصی پیدا نشود (به ویژه سگها پیر)، این بیماری سندرم دهلیز ایدیوپاتیک نامیده می شود.
مهمترین بیماری که باید تمایز داد ( به ویژه در سگ های مسن) سکته اسکیمی مغز است.
نکات مهم در گرفتن تاریخچه
ممکن است برخی بپرسند، اگر سگها پس از سکته مغزی، بدون درمان بهتر می شوند (دقیقاً مانند بیماری دهلیزی ایدیوپاتیک)، چرا نیازی به تمایز بین این دو بیماری وجود دارد؟
حدود ۵۰٪ سگهایی که دچار سکته مغزی می شوند، یک دلیل اساسی قابل شناسایی دارند که آنها را مستعد ادامه سکته می کند. بنابراین آنها را در معرض خطر ادامه بیماری یا حتی مرگ و میر قرار می دهد. دلایل احتمالی سکته مغزی در سگ ها عبارتند از:
در صورت شناسایی و درمان یک علت اساسی ، علائم بیماری دهلیز باید بهتر شود. اگر صدمات جبران ناپذیری به سنسورهای تعادل رخ داده باشد، ممکن است علی رغم درمان، شیب سر و یا از دست دادن متناوب تعادل ادامه یابد.
در حیواناتی که حالت تهوع قابل توجه و از دست دادن تعادل دارند، داروهایی که برای کنترل بیماری حرکتی استفاده می شوند ممکن است به کاهش علائم کمک کنند، اما درمان بیماری زمینه ای نیز لازم است.
برای سگهایی که علت سندرم دهلیز تشخیص داده شدهاست، چشم انداز درمان به علت اصلی بستگی دارد.
برخی از عفونت ها را می توان به راحتی کنترل کرد، در حالی که برخی دیگر جدی تر هستند، اگر علت تومور باشد پیش آگهی بدتر است.
در بیشتر مواردی که هیچ دلیل زمینه ای پیدا نشود، حیوانات بدون هیچ گونه درمانی بهبود می یابند. این بهبود ممکن است ماه ها به طول انجامد و در بعضی موارد ممکن است حیوان با یک شیب دائمی سر زندگی خود را ادامه دهد.
در موارد شدید، تا زمانی که سگ نتواند به تنهایی غذا بخورد و راه برود ، ممکن است به درمان حمایتی مانند مایعات داخل وریدی و بستری شدن در بیمارستان نیاز باشد.
اگر سگ به طور جدی عدم تعادل داشته باشد ( قادر به ایستادن یا راه رفتن نیست)، ممکن است به او آرامبخش بدهند تا به آرامش برسد.
داروهایی که به مبارزه با حالت تهوع یا بیماری حرکتی کمک می کنند ممکن است مفید باشند. در موارد مشکوک به عفونت گوش میانی یا داخلی ممکن است از آنتی بیوتیک استفاده شود.
سایت دامپزشکی دکتر مبین – مشاوره دامپزشکی آنلاین