برداشت سر استخوان ران
برداشت سر استخوان ران (Femoral Head Ostectomy) یا به اختصار FHO، یک روش جراحی است که در سگ هایی که به طور کلی مفصل لگنی رانی آنها دچار مشکل شده و منجر به یک حرکت محدود و دردناک شده است، انجام می شود.
مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه است. استابولوم که بخشی از لگن است، حفره مفصل را تشکیل می دهد. سر استخوان ران، حالت برآمدگی و توپی را تشکیل میدهد که درون حفره مفصل قرار میگیرد.
سر استخوان ران در داخل استابولوم قرار می گیرد و به لگن اجازه می دهد آزادانه در همه جهات حرکت کند.
با این حال، هنگامی که لگن آسیب دیده یا بیمار می شود، این تحرک می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
اگر استابولوم و سر استخوان ران به درستی روی هم قرار نگیرند، می تواند بر میزان حرکت مفصل تأثیر بگذارد. علاوه بر این، منجر به درد و التهاب مزمن می شود.
برداشت سر استخوان ران با برداشتن سر استخوان ران، تحرک را به مفصل ران باز می گرداند. با این کار گوی مفصل رانی-لگنی خارج می شود و فقط یک کاسه خالی باقی می ماند.
ماهیچه های پا در ابتدا استخوان ران را در جای خود نگه می دارند و با گذشت زمان، بافت اسکار بین استابولوم و استخوان ران ایجاد می شود تا بالشتکی را ایجاد کند که به آن مفصل کاذب گفته می شود.
اگرچه مفصل کاذب ایجاد شده از نظر آناتومیکی بسیار متفاوت از مفصل طبیعی است، اما در اکثر بیماران یک تحرک بدون درد ایجاد می کند.
اگر حیوان خانگی شما یک یا چند مورد از علائم زیر را نشان دهد ممکن است از یک بیماری دردناک لگن رنج ببرد:
توجه به این نکته ضروری است که همه سگ ها کاندید عمل جراحی FHO نیستند.
جراحی برداشت سر استخوان ران در درجه اول برای سگ های کوچک (کمتر از ۲۰ کیلوگرم) و گربه ها، به ویژه آنهایی که وزن مناسبی دارند، توصیه می شود.
مفصل کاذب که در FHO ایجاد می شود برای تحمل وزن حیوانات کوچک بسیار خوب عمل می کند اما ممکن است در سگ های نژاد بزرگ کمتر موثر باشد.
با این حال، استثنائاتی وجود دارد، و دامپزشکان ممکن است FHO را برای سگی با وزن بیش از ۲۰ کیلوگرم توصیه کنند، در صورتی که مشخصات کیس ارجاعی اجازه انجام این کار را بدهد.
سگهای که فعالیت بدنی بیتری دارند، اغلب نتایج بهتری را با FHO نسبت به سگهای کمتر فعال تجربه میکنند.
توده عضلانی که از طریق فعالیت ایجاد شده است به تثبیت مفصل کمک می کند و به سگ اجازه می دهد تا حرکت بدون درد را سریعتر از سگ غیرفعال به دست آورد.
سگهای که تحرک کمتری دارند، توده عضلانی کمتری در اطراف مفصل دارند که باعث میشود مفصل پس از عمل برداشت سر استخوان ران ثبات کمتری داشته باشد و زمان بهبودی طولانیتر شود.
علائم درد لگن در خانه یا در طول معاینه فیزیکی در کلینیک دامپزشکی به جراح سرنخ هایی می دهد تا بیشتر کیس را بررسی کند.
مرحله بعدی عکسبرداری با اشعه ایکس برای تایید تشخیص است.
هدف اصلی FHO حذف تماس دردناک استخوان به استخوان و بازیابی تحرک بدون درد است. شایع ترین دلایل FHO عبارتند از:
هنگامی که شکستگی مفصل ران را درگیر می کند و نمی توان آن را با جراحی ترمیم کرد (چه به دلیل ملاحظات بیمار یا ملاحظات مالی برای مالک)، جراحی برداشت سر استخوان ران ممکن است بهترین گزینه برای تحرک بدون درد باشد.
در برخی موارد، لگنی که خارج از کاسه مفصلی شده است را نمی توان با دستکاری یا سایر وسایل پزشکی ریکاور کرد.
ترمیم جراحی در رفتگی مفصل ران میتواند پرهزینه باشد و همیشه موفقیتآمیز نیست، بنابراین بسیاری از صاحبان سگ جراحی FHO را برای سگهای کوچک با در رفتگی مفصل لگنی رانی انتخاب میکنند.
سگ ژرمن مستعد بیماری هیپ دیسپلازی هست. آشنایی کامل با این نژاد
در آرتریت مزمن و مرحله پایانی، غضروفی که از سر استخوان ران و استابولوم محافظت میکند ممکن است فرسایش یابد و هر زمان که لگن حرکت میکند منجر به درد ناشی از تماس مستقیم استخوان روی استخوان شود. انجام جراحی برداشت سر استخوان ران می تواند این نقطه تماس را از بین ببرد و درد را کاهش دهد.
این وضعیت غیرمعمول، که اغلب در سگهای نژاد مینیاتوری و اسباببازی دیده میشود، باعث میشود که استخوان ران در سنین پایین شروع به مردن کند. به دلیل تغییرات دژنراتیو استخوان، درد شدیدی ایجاد می شود. برداشتن سر استخوان ران از طریق جراحی FHO منبع درد را برای سگ از بین می برد.
این جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در بیشتر مواقع، سگ خود را صبح زود در روز جراحی به کلینیک دامپزشکی می برید.
دامپزشک احتمالاً به شما می گوید که سگ باید حدود ۱۰ الی ۱۲ ساعت ناشتا باشد تا از استفراغی که ممکن است تحت بیهوشی رخ دهد جلوگیری کنید.
پس از جراحی، سگ شما بسته به شرایط خاص سلامتی و عمل جراحی او از چند ساعت تا چند روز در بیمارستان می ماند.
هنگامی که ترخیص می شود، احتمالاً سگ شما هیچ وزنی را روی پایی که تحت عمل جراحی قرار داده است، تحمل نخواهد کرد.
یک برش در ناحیه لگن قابل مشاهده خواهد بود و این برش ممکن است دارای بخیه های خارجی قابل مشاهده باشد یا نباشد. برخی از دامپزشکان از بخیه های جذبی که در زیر پوست قرار می گیرند استفاده می کنند.
سگ شما برای دو هفته باید از قلاده الیزابتی (مخروطی) استفاده کند تا از لیس زدن در محل جراحی جلوگیری شود.
مراقبت بر اساس نیاز بیمار خاص متفاوت است، اما به طور کلی، بهبودی پس از عمل برداشت سر استخوان ران را می توان به دو مرحله تقسیم کرد.
در چند روز اول پس از عمل، سگ شما از عمل جراحی بهبود می یابد. از آنجایی که در این روش استخوان ها و ماهیچه ها بریده می شوند، تمرکز در این دوره بر کنترل درد خواهد بود.
بخار گرم نیز ممکن است در این دوره برای ایجاد راحتی و کاهش سفتی توصیه شود. دامپزشک شما همچنین ممکن است لیزر درمانی را برای کاهش التهاب و تشویق به بهبود توصیه کند.
دامپزشک شما ممکن است محدودیت های فعالیت را در چند روز اول پس از جراحی توصیه کند. اگر اینطور است، سگ خود را در یک جعبه یا اتاق کوچکی در خانه قرار دهید و برای محدود کردن آن، فقط با بند زمان بسیار کوتاهی پیاده روی کند.
اگر سگ شما آن را تحمل می کند، می توانید تمرینات دامنه حرکتی غیرفعال (PROM) را در این دوره انجام دهید و به آرامی لگن را از طریق دامنه حرکتی خود به جلو و عقب حرکت دهید.
با این حال، اگر انجام حرکات باعث ایجاد درد شدید برای سگ شما می شود، این حرکات بهتر بعد از تجویز ضد درد انجام شود.
دامپزشک شما احتمالاً تقریباً یک هفته پس از جراحی برداشت سر استخوان ران فعالیت بدنی بیشتری را توصیه می کند.
در طول این مرحله از ریکاوری، تمرکز بر بازسازی توده عضلانی و قدرت تغییر می کند.
متحرک نگه داشتن سگ کمک می کند تا بافت اسکار در مفصل کاذب خیلی محکم شکل نگیرد و به سگ شما اجازه می دهد انعطاف پذیر بماند.
پیاده روی باید آهسته باشد تا سگ شما را تشویق کند تا وزن را روی پای آسیب دیده تحمل کند. هنگام دویدن، سگ شما بیشتر وسوسه می شود که پای آسیب دیده را حمل کند.
در ۳۰ روز اول پس از جراحی، مهم است که از بازی خشن یا هر گونه فعالیتی که باعث ایجاد پیچ و تاب و چرخش ناگهانی می شود خودداری کنید. این حرکات روند بهبودی را که در مفصل و ماهیچه ها اتفاق می افتد کند می کند.
اکثر سگ ها تقریباً شش هفته پس از عمل برداشت سر استخوان ران علائم بهبودی کامل را نشان می دهند. در این مرحله، سگ شما می تواند فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد.
بهبودی ممکن است در سگهایی که تا اندکی قبل از FHO عملکرد طبیعی داشتند سریعتر باشد (به عنوان مثال در مورد سگی که آسیب ناگهانی و تروماتیک به لگن داشته است) و ممکن است در سگهایی با مشکلات طولانی مدت و مزمن کندتر باشد (زیرا این مشکلات مزمن اغلب منجر به آتروفی عضلانی می شود که رفع آن به زمان نیاز دارد).
اگر سگ شما تا شش هفته بعد از عمل بهبود قابل توجهی نشان نداد، برنامه فیزیوتراپی را در نظر بگیرید.
اگر سگ شما در شش هفته یا بعد از آن هنوز مشکل دارد، ویزیت مجدد توسط جراحش توصیه می شود.
اکثر سگ ها پس از جراحی برداشت سر استخوان رانبه طور کامل بهبود می یابند و اساساً عملکرد طبیعی پای آسیب دیده را به دست می آورند.
اگرچه ممکن است دامنه حرکتی پا کمی کاهش یابد یا طول اندام پس از جراحی کاهش یابد، اما این تاثیرات معمولاً حداقل هستند و بر کیفیت زندگی حیوان خانگی تأثیر نمیگذارند.
پا ممکن است به اندازه یک پای معمولی قوی نباشد. این کاهش قدرت در سگ های کوچک به سختی قابل تشخیص است، اما ممکن است در سگ های نژاد بزرگ و غول پیکر آشکارتر باشد.
سگها و گربههای کوچک معمولاً بعد از FHO نتیجه بسیار خوبی دارند، در حالی که نژادهای بزرگتر تفاوت راه رفتن مشخصی را حفظ میکنند.
در مورد علت های لنگیدن سگ بیشتر بدانید
سایت دامپزشکی دکتر مبین – مشاوره دامپزشکی آنلاین